Jean-Jacques Goldman to jeden z największych artystów francuskiej sceny muzycznej. Zapisał się na kartach historii jako francuski piosenkarz, kompozytor, tekściarz, gitarzysta. Jest jednym z najpopularniejszych muzyków we Francji. Dla mnie, jest jednym z 2 muzyków francuskich, którzy rozbudzili moją miłość do muzyki francuskojęzycznej. Drugim jest Francis Cabrel, o którym już napisałem artykuł. To od nich wszystko się zaczęło.
Źródło: http://www.flickr.com/photos/sand/292301533/
Francuski piosenkarz, tekściarz, kompozytor, multiinstumentalista
Jean-Jacques Goldman stworzył tak wiele interesujących utworów dla siebie jak i dla innych, wykonał tak wiele piosenek, że nie sposób by wymienić je wszystkie w jednym artykule. Taki też nie jest mój zamiar – nie chcę Wam przedstawiać encyklopedycznej, zwykłej biografii Jean-Jacques Goldmana. Moim celem jest przedstawić Wam tego wielkiego artystę z mojego, subiektywnego punktu widzenia. Przedstawię utwory, które najbardziej do mnie przemówiły, kompozycje, które mocno mnie wzruszyły, a także ciekawe fakty z historii życia, godne wspomnienia.
Jean-Jacques Goldman urodził się w Paryżu, jednak jego ojciec urodził się w… Lublinie, w Polsce. Był on pochodzenia żydowskiego, wyemigrował z Polski do Francji, w okresie 2 wojny światowej, z oczywistych względów.
Jean-Jacques od małego zaczął ćwiczyć grę na pianinie i skrzypcach. Później do tej grupy instrumentów muzycznych doszła gitara, która była głównym instrumentem muzyka.
Poza tym, francuski artysta przynależał za młodu do kilku zespołów, rozwijał swoje zdolności muzyczne, dużo podróżował po świecie.
W końcu, przyłączył się do zespołu Tai Phong, stworzonego przez 2 braci wietnamskiego pochodzenia. Wspominam o tym zespole, gdyż jest on autorem piosenki „Sister Jane” – śpiewanej w języku angielskim. Pamiętam jak duże wrażenie wywarła na mnie ta piosenka, znaleziona w wyniku odkrywania twórczości Goldmana, którego wtedy dopiero poznawałem. W poniższym oknie wideo znajduje się ten utwór.
Później, na początku lat 80-tych, przyszła pora na karierę solową: pojawiły się takie przeboje jak „Il suffira d’un signe” (tłum. „Wystarczy jeden gest”) czy „Quand la musique est bonne” (tłum. „Kiedy muzyka jest dobra”), które ujawniły charakterystyczny beat i styl muzyczny francuskiego artysty (typowy dla lat 80-tych).
Jednak z tamtego okresu, moją szczególną uwagę zwrócił utwór zgoła odmienny: liryczny, z solową grą skrzypiec, z pięknym głosem wokalisty. Jego tytuł to „Comme Toi” (tłum. „Jak Ty”). Później znalazłem teledysk na Internecie i oto, co ukazało się moim oczom:
Płyta z tym utworem rozeszła się w liczbie prawie 1 mln egzemplarzy. Goldman nie spoczął na laurach, lecz tworzył i nagrywał dalej – był to bardzo twórczy okres. Już rok później, wydał kolejną płytę, na której znalazł się jeden, szczególnie podobający mi się utwór – „Encore un matin” (tłum. „Jeszcze poranek”). Teksty Goldmana są poetyckie, przenośne, nieoczywiste. Dlatego by mieć ich jakiś przybliżony obraz, należy znać język francuski – tłumaczenie ich na język polski może być zadaniem karkołomnym.
Co spodobało mi się w tym utworze? Brzmienie rockowej gitary i elektrycznych klawiszy oraz energiczny rytm (o wokalu Goldmana wspominać nie muszę).
Następnie przyszedł okres współpracy z Michaelem Jonesem – muzykiem, który zastąpił Goldmana w zespole Taï Phong. Owocem tej wspólnej kooperacji muzycznej był album „Non homologué”. Na płycie znalazło się kilka świetnych utworów: „Je te donne” (tłum. „Daję Tobie”), „Pas Toi” (tłum. „Nie Ty”), „La vie par procuration” (tłum. „Życie w zastępstwie”), „Famille” (tłum. „Rodzina”).
Z powyższej czwórki, zamieszczam teledysk utworu „Pas Toi” (ciekawy wideoklip).
Na piątej płycie, zatytułowanej „Entre gris clair et gris foncé” (tłumaczenie tytułu znajdziecie w artykule o kolorach po francusku), znalazł się między innymi przebój „Là-bas” (tłum. „Tam”), wykonany w duecie z piosenkarką Sirimą. Tekst utworu to poruszający dialog między kobietą a mężczyzną, który pragnie wyruszyć do nowego świata, stojącego przed nim otworem, do świata, w którym znajdzie wolność, złoto – kobieta jednak pragnie zatrzymać go przy sobie, stać się jego żoną i matką jego dzieci.
Niestety, los dla piosenkarki nie był łaskawy: Sirima została 2 lata później zamordowana nożem przez swojego partnera.
Teledysk utworu znajduje się w oknie poniżej.
Z tego podwójnego albumu, chcę jeszcze wyróżnić utwór „Doux” (tłum. „Łagodny”) oraz „Puisque tu pars” (tłum. „Skoro odchodzisz”) – zwłaszcza z koncertowej wersji „Un Tour Ensmble” (2003) (http://www.youtube.com/watch?v=bDXntu73gNo).
Jeśli o mnie chodzi, ilość i jakość utworów na dotychczasowych płytach wystarczyły mi, by stać się fanem Jean-Jacques Goldmana i docenić jego wielki talent.
Jednak moje zaciekawienie sprawiło, że odkrywałem kolejne dokonania francuskiego solisty. Okazało się, że w roku 1997 wydał płytę „En Passant”, na której znalazły się takie ładne utwory jak: „Sache que je” (tłum. „Wiedz, że ja”), „Quand tu danses” (tłum. „Kiedy tańczysz”) oraz „On ira” (tłum. „Pójdziemy”).
Następnie, w wyniku moich poszukiwań i zgłębiania twórczości Goldmana, okazało się, że stoi on za sukcesem innych gwiazd, dla których pisze przepiękne piosenki…
Jean-Jacques Goldman to nie tylko francuski piosenkarz, ale i wielki kompozytor
W Polsce prawie wszyscy znają ten przebój śpiewany przez Céline Dion, jednak prawie nikt nie wie kto jest jego autorem. Słowa i muzykę napisał Jean-Jacques Goldman, który ponadto jest „ojcem” całego albumu „D’eux”(oprócz jednej piosenki). Chodzi oczywiście o piosenkę „Pour que tu m’aimes encore” (tłum. „Żebyś jeszcze mnie kochał”), a cała płyta była pięknym owocem współpracy muzyka z francuskojęzyczną kanadyjską wokalistką.
Kolejny przebój, „Aicha”, jest w Polsce znany jako utwór polskiego zespołu Magma. „Znów dziś przeszła obok mnie…” – to początek piosenki, której oryginał został napisany po francusku, oczywiście przez Goldmana, dla algierskiego piosenkarza Khaleda. Dobrze wiedzieć, kto jest autorem tak pięknego utworu, bardzo popularnego w naszym kraju.
W 2007 roku we Francji przebojem stał się utwór „4 mots sur un piano” (tłum. „4 słowa na pianino”), który Goldman napisał i zaśpiewał razem z Patrickiem Fiori i Christine Ricol.
W ostatnich latach, solowa działalność muzyczna Goldmana zanikła. Po słynnym koncercie w Zénith Arena w Lille w 2003 roku („Un Tour Ensemble”) artysta przestał wydawać solowe płyty i dawać duże koncerty. Od paru lat stoi za kurtyną sceny muzycznej we Francji, udzielając się po cichu w muzycznych przedsięwzięciach, takich jak les Restos du Cœur.
Na szczęście, francuski piosenkarz i kompozytor zostawił za sobą bogate dziedzictwo pięknych przebojów i występów koncertowych, za co fani muzyki francuskiej, w tym i ja oczywiście, są mu bardzo wdzięczni.